unutmağa-kimsə-yox «Yarımçıq əlyazma» «Kitabi-Dədə Qorqud» dil-üslub xüsusiyyətlərini yaşadırsa, «Sehrbazlar dərəsi», daha çox, 16-17-ci əsrlər Təbriz dialekti («Koroğlu» dastanının Təbriz variantı və Məhəmmədin «Şəhriyar» dastanının dili) ilə üst-üstə düşür, «Unutmağa kimsə yox…» isə müasir dil çalarlarında qələmə alınmışdır.